Malachiet
| Malachiet | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Geslepen Malachiet
| ||||
| Mineraal | ||||
| Chemische formule | Cu2CO3(OH)2 | |||
| Kleur | schakeringen van groen | |||
| Streepkleur | lichtgroen | |||
| Hardheid | 3,5-4,5 | |||
| Gemiddelde dichtheid | 4050 kg/m3 | |||
| Glans | glasglans, zijdeglans, vetglans | |||
| Opaciteit | doorschijnend of opaak | |||
| Breuk | splinterig, schaalvormig | |||
| Splijting | plaatvormig | |||
| Kristaloptiek | ||||
| Kristalstelsel | monoklien | |||
| Brekingsindices | Np 1,655, Nm 1,875, Ng 1,909 | |||
| Dubbele breking | 0,254 | |||
| Fluorescentie | geen | |||
| Luminescentie | opvallend, kleos, geelgroen, donkergroen | |||
| Overige eigenschappen | ||||
| Veredeling | impregneren met paraffine of epoxyhars | |||
| Bijzondere kenmerken | heldergroene aggreagaten, donkergroene kristallen | |||
| Lijst van mineralen | ||||
| ||||
Malachiet is een mineraal dat als edelsteen wordt gebruikt. Het is een koper-carbonaat, een verbinding van een carbonaation met koper en een hydroxylgroep, met de molecuulformule Cu2CO3(OH)2. Het wordt in de natuur veelal samen gevonden met het verwante azuriet Cu3(CO3)2(OH)2. De kristalstructuur is monoklien en is meestal botryoïdaal van vorm. De komt uit het Grieks en verwijst naar de kleur van de malve, van het kaasjeskruid.[1]
Het verschil tussen malachiet en pseudomalachiet is, is dat malachiet een koper-carbonaat is en pseudomalachiet een koper-fosfaat.
Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]
Malachiet werd al vroeg als edelsteen bewerkt. In het oude Egypte werden er cameeën, amuletten en siervoorwerpen van vervaardigd. De Grieken en Romeinen in de klassieke oudheid kenden malachiet. Het verpulverde mineraal werd als schmink gebruikt en als kleurstof voor verf. Men beweerde dat malachiet in staat was kinderen tegen toverij en hekserij te beschermen en er werd gedacht dat het oogkwalen kon genezen. Het werd in de 16de eeuw in Centraal-Europa gebruikt om de groei van kinderen te bevorderen en om pijn te stillen.
Ontstaan[bewerken | brontekst bewerken]
Malachiet ontstaat in oxidatiezones van koperafzettingen.
Voorkomen[bewerken | brontekst bewerken]
De bekendste malachietreserves liggen in Afrika. Malachiet wordt hier wordt al sinds de oudheid in Copperbelt gewonnen, de kopergordel, in Congo-Kinshasa en Zambia. De malachietzone strekt zich uit van de provincie Katanga, in Congo-Kinshasa, tot in Zambia. Deze malachieten worden beschouwd als de mooiste en beste ter wereld. Fraaie kristallen malachiet zijn in Namibië bij Tsumeb, Marokko, Zimbabwe en Angola gevonden.
Malachiet wordt overal in de wereld gevonden. Grote hoeveelheden worden in Azië gevonden in China, India en de Oeral in Rusland, maar ook in Australië. De grootste voorraden op de werelddelen Amerika bevinden zich in het zuidwesten van de Verenigde Staten, vooral in de staat Arizona. Bij Bisbee bij de grens met Mexico werd een blok gevonden van 4,5 ton. Malachieten in Mexico, Chili en Cuba hebben de kwaliteit dat er edelstenen van kunnen worden gemaakt.
Er zijn in Europa alleen kleine vindplaatsen van weinig betekenis in Duitsland, Slowakije, Hongarije, Roemenië, Engeland en Frankrijk. Malachiet in België wordt aangetroffen in het dal van de Salm en in kalksteen bij Wezet, dichtbij de grens met Nederland.
Bewerking[bewerken | brontekst bewerken]
Cabochons, tafslijpsel, kleine tot grote gesneden stenen, siervoorwerpen, muurbekledingen, facetgeslepen stenen zijn zeldzaam en niet groter dan 2 karaat. Ze worden veelal tot sieraden geslepen en gepolijst, maar deze worden door hun geringe hardheid van 3,5-4,5 vlug dof. Soms wordt malachiet ook gebruikt voor de vervaardiging van grote groene voorwerpen, zoals in de grote groene zaal van het Hermitagemuseum in Sint-Petersburg. De voet van de FIFA-wereldbeker bevat delen van malachiet.
Lijsten[bewerken | brontekst bewerken]
- ↑ PAF van Veen en N van der Sijs. Van Dale Etymologisch woordenboek op etymologiebank.nl, 1997.
Malachiet - (donkergroen uitkristalliserende koperverbinding).
