Dicarbonylbis(cyclopentadienyl)titanium
Titanoceendicarbonyl | ||||
---|---|---|---|---|
Structuurformule en molecuulmodel | ||||
![]() | ||||
Structuurformule van titanoceendicarbonyl
| ||||
Algemeen | ||||
Molecuulformule | ||||
IUPAC-naam | dicarbonylbis(η5-cyclopentadienyl)titanium(II) | |||
Andere namen | Dicarbonyldi-π-cyclopentadienyltitanium | |||
Molmassa | 234,09 g/mol | |||
SMILES | C1C=CC=[C-]1.C1C=CC=[C-]1.C(=O)=[Ti]=C=O
| |||
CAS-nummer | 12129-51-0 | |||
PubChem | 74765448 | |||
Wikidata | Q1091458 | |||
Beschrijving | Bordeauxrode, vaste stof | |||
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen | ||||
| ||||
H-zinnen | H228 - H301 - H332 | |||
P-zinnen | P210 - P261 - P264 - P301+P310 - P304+P340 | |||
Fysische eigenschappen | ||||
Smeltpunt | 90 °C | |||
Kookpunt | sublimeert vanaf 40°C (bij 0.001 mmHg) | |||
Oplosbaarheid in water | Onoplosbaar | |||
Goed oplosbaar in | THF, Benzeen | |||
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar). | ||||
|
Dicarbonylbis(cyclopentadienyl)titanium, meestal aangeduid als titanoceendichloride, is een chemische verbinding met de formule , of met meer nadruk op de structuur ervan: .[Noot 1] Deze laatste formule wordt vaak afgekort tot . Deze bordeaurode,luchtgevoeligetsof is oplosbaar in alifatische en aromatische verbindingen.[1]
Synthese[bewerken | brontekst bewerken]
De eerste synthese van vond plaats tijdens de reductie van titanoceendichloride met cyclopentadiënylnatrium onder een atmosfeer van koolstofmonoxide. Tegenwoordig wordt de stof meestal gevormd door titanoceendichloride onder een atmosfeer van koolstofmonoxide te reduceren in een slurry van magnesium in THT.[2]
Structuur[bewerken | brontekst bewerken]
Het dicarbonylcomplex heeft een tetraëdrische structuur, net als het dichloride en de overeenkomende zirkonium- en hafniumverbinding.[3] De structuur van de verbinding is met behulp van röntgenkristallografie vastgesteld.[4]
Reacties[bewerken | brontekst bewerken]
is gebruikt voor de reductie van sulfoxides tot sulfides, de reductieve koppeling van artomatische aldehydes en de reductie van aldehydes.
Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Titanocene dicarbonyl op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
Noten in de tekst
- ↑ De aanduiding geeft aan dat de binding tussen het centrale atoom (titanium) en de cyclopentadiënylring het gevolg is van de interactie van titanium met alle vijf de koolstofatomen van de -ring.
Vrwijzingen in de tekst
- ↑ Sikora, D. J., Moriarty, K. J., Rausch, M. D. (1990). Inorganic Syntheses. DOI:10.1002/9780470132593.ch64, "Dicarbonylbis(η 5 -Cyclopentadienyl) Complexes of Titanium, Zirconium, and Hafnium", 250–251. ISBN 978-0-471-52619-3.
- ↑ Snead, Thomas E. (2001). "Dicarbonylbis(cyclopentadienyl)titanium". Encyclopedia of Reagents for Organic Synthesis. John Wiley & Sons, Ltd. doi:10.1002/047084289X.rd073. ISBN 0-471-93623-5.
- ↑ Murray, James G. (1959). A Metal Carbonyl Compound of Titanium. Journal of the American Chemical Society 81 (3): 752–753. DOI: 10.1021/ja01512a062.
- ↑ Atwood, Jerry L.; Stone, Karen E.; Alt, Helmut G.; Hrncir, Duane C.; Rausch, Marvin D. (1975). Crystal and Molecular Structure of Titanocene Dicarbonyl, (η5-C5H5)2Ti(CO)2. Journal of Organometallic Chemistry 96: C4–C6. DOI: 10.1016/S0022-328X(00)86431-1.