Circuit Imatra
![](http://chped.net/https/upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/32/Imatra_circuit_map.png/260px-Imatra_circuit_map.png)
Het Circuit van Imatra in Finland bestond van 1962 tot 1986 in twee versies en werd uitsluitend gebruikt voor wegraces met motorfietsen.
Van 1962 tot 1978 werd een 6,030 kilometer lang stratencircuit in het oosten van de stad Imatra gebruikt. Men reed er met de klok mee. Het circuit lag langs de Vuoksi rivier en een spoorlijn, die tijdens de wedstrijden twee keer overgestoken moest worden.
Van 1979 tot 1982 werd een korter circuit gebruikt. Dit was slechts 4,950 kilometer lang en bestond grotendeels uit de wegen van het westelijke deel van het oorspronkelijke circuit.
Vanaf het seizoen 1964 tot en met het seizoen 1982 werd op dit circuit 19 keer de Grand Prix van Finland georganiseerd. Vanaf het seizoen 1983 verloor de Finse Grand Prix haar WK-status vanwege het gevaarlijke circuit en de dood van zijspancoureur Jock Taylor in 1982.
In 1986 werd de laatste wegrace op het circuit van Imatra gehouden, maar er worden nog steeds classic (veteranen) races georganiseerd. Wegenrennen keerden terug naar Imatra in 2016[1] met een ronde van het International Road Racing Championship, en er wordt ook een ronde voor 2017 gepland.[2]
Resultaten van de WK-races[bewerken | brontekst bewerken]
Van 1964 tot 1972[bewerken | brontekst bewerken]
Van 1973 tot 1982[bewerken | brontekst bewerken]
(Gekleurde achtergrond = race geboycot door internationale coureurs)
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Rennstrecke von Imatra op de Duitstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
voetnoten
- ↑ https://roadracingnews.co.uk/imatra-round-up/. Gearchiveerd op 25 mei 2022.
- ↑ https://roadracingnews.co.uk/imatra-added-to-duke-road-race-rankings-schedule/. Gearchiveerd op 6 juli 2022.
- ↑ De zijspanrijders hadden genoeg van de lage startgelden in Finland en daarom werd de race gereden tussen zes Finse en één onbekende Duitse combinatie. Van deze combinaties haalden er slechts drie de eindstreep, waardoor de race ook nog eens bijzonder saai was. Het leverde de eerste overwinning in de zijspanklasse voor Honda op, want Kalevi Rahko en Kari Laatikainen kwamen met hun Honda CB 500 Four als eerste aan, gevolgd door de BMW-combinaties van Jaakko Palomäki/Juhani Vesterinen en Pentti Moskari/Olaf Sten.